รีวิว ‘มังกรของพ่อฉัน’: ซอฟต์บอลที่เหมาะกับเด็ก

สตรีมที่ร้อนแรงสำหรับสตูดิโอแอนิเมชั่นชาวไอริช Cartoon Saloon เย็นลงด้วย มังกรของพ่อฉันซึ่งดัดแปลงหนังสือเด็กคลาสสิกปี 1948 โดย Ruth Stiles Gannett อย่างหลวม ๆ และไม่ธรรมดา ภาพยนตร์เรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของเอลเมอร์ (จาค็อบ เทรมเบลย์) เด็กชายที่เดินทางไปยังเกาะแห่งป่าเพื่อปลดปล่อยมังกรหนุ่มชื่อบอริส (กาเทน มาราซโซ)

ที่ มังกรของพ่อฉัน การจัดจำหน่ายโดย Netflix รู้สึกเหมาะสมอย่างผิดปกติ เนื่องจากภาพยนตร์ของผู้กำกับ Nora Twomey ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นกระเบื้องสีสันสดใสอีกอันบนกองเนื้อหาขนาดใหญ่ของบริการ สามารถดึงดูดผู้ปกครองที่อาจรู้จักเนื้อหาต้นฉบับเหมือนกับที่พวกเขาทำอย่างอื่นในเนื้อหาที่เน้นไปที่แบรนด์ , แค็ตตาล็อกส่งต่อ IP ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นที่นิยมมากกว่าการสร้างสรรค์ CGI ที่ดูราคาถูกและไร้ชีวิตชีวาซึ่งผลิตขึ้นภายใต้ความประทับใจที่เด็ก ๆ ไม่สามารถแยกแยะได้ งานอ่อนนุช จาก พิน็อกคิโอแต่งานก่อนหน้าของ Cartoon Saloon ไม่เคยจำเป็นต้องมีคุณสมบัติดังกล่าว

สคริปต์โดย Meg LeFauve (กลับด้าน) ภาพยนตร์ส่งเสียงดังเอี๊ยดด้วยความแข็งแกร่งของการสร้างภาพยนตร์เทมเพลต ธีมของมิตรภาพและความเชื่อในตัวเองอย่างเลอะเทอะในภารกิจที่ดำเนินการโดยเอลเมอร์และบอริส ทั้งสองจับคู่กันเป็นคู่รักที่แปลกประหลาดต้นแบบค่อนข้างเร็วในการผจญภัยของพวกเขา ตรงกันข้ามกับที่แหล่งข้อมูลไม่ได้แนะนำมังกรที่มียศศักดิ์จนถึงตอนจบ

มังกรของพ่อฉันความเบี่ยงเบนที่น่าสนใจมากกว่าจากหนังสือของแกนเนตต์คือส่วนที่ส่วนใหญ่ล้มเหลวในการสำรวจ ซึ่งส่วนใหญ่ชี้ให้เห็นถึงความยากลำบากที่แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในช่วงเริ่มต้นของภาพยนตร์ เอลเมอร์และแม่เลี้ยงเดี่ยวของเขา (กอลชิฟเตห์ ฟาราฮานี) ได้ย้ายไปอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ในเมืองเนเวอร์กรีน หลังจากที่ร้านขายของชำของพวกเขาในเมืองเล็กๆ ที่มีรายละเอียดไม่ชัดเจนถูกยึดทรัพย์สินหลังจากเกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอย ระหว่างความอุตสาหะของเจ้าของบ้าน (ริต้า โมเรโน) กับกระปุกออมทรัพย์ที่ลดน้อยลง มีความรู้สึกว่าเอลเมอร์หนีไปเพื่อหลีกเลี่ยงภาระให้แม่ของเขาแบกรับต่อไป

บอริสเผชิญกับสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นเดียวกัน โดยถูกไซวะ (เอียน แม็คเชน) ลิงแก่จับตัวไว้เพื่อดึงเกาะของพวกเขาขึ้นจากน้ำก่อนที่มันจะจมลงสู่ก้นมหาสมุทร ในการพรรณนาถึงโลกที่เหล่าผู้เฒ่าไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ใช้การได้กับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของพวกเขายกเว้นการส่งต่อความรับผิดชอบให้กับเยาวชน ภาพยนตร์เรื่องนี้เกือบจะเป็นคำอธิบายเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

แม้ว่าในตอนท้าย หัวข้อเหล่านี้บางส่วนรู้สึกว่าได้รับการแก้ไขแล้วและยังคงมีส่วนร่วมกับมันน้อยลง จนถึงจุดที่ความหมายที่กว้างขึ้นอาจรู้สึกว่าไม่ได้ตั้งใจ การเล่าเรื่องโดยรวมนั้นเลอะเทอะอย่างผิดปกติ ยักไหล่เหมือนกับที่ทำกับวายร้ายลิงตัวที่สอง (คริส โอดาวด์) และโดยทั่วไปแล้วล้มเหลวในการสร้างความไม่มั่นคงของบอริสก่อนที่จะแสดงหน้าพวกเขาในจุดไคลแม็กซ์

มังกรของพ่อฉันภาพของได้รับการเรนเดอร์อย่างสะอาดตาและน่ามองโดยที่ไม่เคยดูโดดเด่น ถูกจัดกรอบจากระยะห่างที่น่าเคารพซึ่งอาจทำให้นึกถึงภาพประกอบของหนังสือนิทานของเด็กได้ แต่ภาพที่แปลได้แย่คือขอบเขตของแอนิเมชั่น 2 มิติที่มีไดนามิกมากกว่า แม้แต่คำบรรยายที่เป็นเอกลักษณ์ของหนังสือซึ่งให้ชื่อเรื่องและเสียงเหมือนเรื่องราวที่ถูกบอกเล่า ก็ยังถูกผลักไสให้เหลือมากกว่าการคั่นหนังสือในบริบทของภาพยนตร์ที่ไม่มีตัวตนในท้ายที่สุดนี้